داستان نماشوییدر ایران مانند خیلی از قصه های دیگر ایران ما حکایت از افراط و تفریط در عملکرد و تصمیم گیری هایمان دارد ....حکایت شب عید و تعطیل شدن زندگی به بهانه خانه تکانی ....و کثیف ماندن تکانده شده ها به مدت یازده ماه ...حکایت استفاده از لوکس ترین وسایل طراحی داخی و فخر فروشی به رقبا ...در حالیکه از سر و روی ساختمان سیاهی میبارد و ... دستپاچگی آراسته شدن نما پیش از حضور قریب الوقوع مهمان خارجی شرکت.

داستان هزینه کردن برای میوه های رنگارنگ در جلسات خفیف و شکم چرانی در ماموریت های بی حاصل و .... نبود اعتبارات برای جلوگیری از سقوط سنگ نما بر سر اعضائ گرانقدر هیئت مدیره و اعضای میان قدر کنارگذر ...

بطور قطع تصمیم گیری های معتدلانه یا همان استانداردسازی کمک شایانی به نحوه برنامه ریزی های سازمانی ، بودجه بندی و حفظ نظم و آرامش سازمان خواهد نمود. در این مورد شهرداری های کشور های آنطرف آب قواعد و استاندار سازی هایی را به انجام رسانده و آن را در مباحث مربوط به نماشوییانظباط و زیبا سازی شهر(همراه با بسیاری موارد دیگر) گنجانده اند. از آنجاییکه شاخص های تصمیم گیری و حقایق مربوط به بحث استاندارد سازی، متاثر از عوامل متعددی همچون عوامل اجتماعی ، اقتصادی، اقلیمی و ...قرار میگیرد و برسی های منحصر به خود را می طلبد، ما هم سر به سر هلندی ها و دیگران نمیگذاریم و به اینجا قناعت می کنیم که وجود تعاریف و دستورالعمل های واحد ( ونه لزوما" اجباری ) سرفصل مهمی در مباحث کلان شهری به حساب می آید.

از نگاهی واقع بینانه به نظر میرسد که با وجود مشکلات بیشمار کلان شهر تهران ، توقع پردازش و تدوین دستورالعمل های پاکسازی نما از سوی مدیران شهری نابجا شمرده شود.